Daar sta je dan met je auto midden op de busbaan. Het optreden begint om 20.00 uur. Je was op tijd vertrokken, maar zonder portemonnee. Want dacht je, ik krijg aan het einde van het optreden geld, dus heb het niet nodig.
Fout: je broer had gezegd: als er wat is met de auto bel me dan. En er was wat met de auto. Bij de afrit van de snelweg trapte ik zo door het gaspedaal. Ik kon de auto nog net laten uitrollen op de busbaan.
In die tijd geen mobiel, dus ik stapte uit en keek of ik ergens een telefooncel zag. Maar waarom eigenlijk, ik had immers geen geld bij me.
Auto vol met zangapparatuur achterlatend liep ik richting het fietspad. Ah daar komt een fietser: "meneer weet u ergens een telefooncel?" Nou die wist hij wel, maar die was gisteravond opgeblazen. Oh.?!(@*&%?? )
"Maar spring maar achterop, dan kan je bij mij thuis wel bellen!". Had ik keus?
Achteropzittend ging er natuurlijk van alles door mijn hoofd, wie is die man, heeft hij wel goede bedoelingen, hoe kom ik hier vanaf, waar gaan we naar toe en ik heb geen geld!
Hij stopte bij een flat verderop en belde aan. Een vrouwenstem nam op, (pffffh.) " Ja lief, ik heb iemand bij me met pech die even moet bellen". Maar wat ga ik ze geven, ik heb geen geld".
Inmiddels in paniek bel ik mijn broer. "Je moet NU komen, ik moet optreden zo. " Als een echte Japanse ben ik buigend en achteruit lopend naar de deur gelopen. "Dank u wel, dank u wel" .
"Moet ik je niet terugbrengen met de fiets?" he, o ja, alweer dank u wel, dank u wel!
Eenmaal weer bij de auto aangekomen, "oh gelukkig, die staat er nog! Hmmm, waar zijn mijn sleutels, waar zijn mijn sleutels, waar zijn mijn sleutels" neeeeeh he, in de flat van die meneer naast de telefoon!
Waarom ik dan toch naar de auto liep, geen idee! Dat heeft dan toch geen zin. " Oh wel, de autodeur is niet op slot".
Nou, als ik nou een ding goed deed die avond: ik had het exacte adres van de fietser onthouden! Ik kon dan toch langs de flat rijden??........zonder sleutel??....
Tring tring, " je was je sleutel vergeten! “ Daar was de Japanse weer: “dank u wel, dank u wel.”
Uiteindelijk kwam ik bij het optreden, stijf van de stress. Achteraf niks aan de hand, want de bassist was nog veel later, die was namelijk aangehouden door de politie. dus de aandacht ging gelukkig naar hem.
En wat was er nou met de auto ? Ja broer, als ik had geweten dat ik een nippeltje in het pinnetje moest hangen, was ik natuurlijk allang weg geweest!!
